На 16 октомври 1945 година, во Квебек, Канада, 42 земји оформија Организација за храна и земјоделство на Обединетите нации (ФАО). Притоа тие направија уште еден важен чекор во постојаната борба на човекот против гладта и неухранетоста. Преку воспоставување на ФАО тие самите, но и многу други земји кои беа предвидени да влезат во Организацијата, може да се справат со проблеми кои се од голема важност за сите земји и сите луѓе.
ФАО го прославува Светскиот ден на храната секоја година на 16 октомври, денот на кој Организацијата е основана во 1945 година.
Целите на Светскиот ден на храната се:
- да се поттикне вниманието на земјоделско производство на храна и да се поттикнат национални, билатерални, мултилатерални и невладини напори за таа цел;
- поттикнување на економска и техничка соработка меѓу земјите во развој;
- поттикнување на учество на руралното население, особено жените и најмалку привилегираните категории, во одлуки и активности кои влијаат на нивните услови за живеење;
- подигање на свеста за проблемот на гладот во светот;
- промовирање на технологии за земјите во развој;
- зајакнување на меѓународната и националната солидарност во борбата против гладот, со особено внимание на достигнувањата во храната и развој на земјоделството.
Темата за оваа година е: Промена на иднината на миграцијата. Инвестирајте во безбедноста на храната и во руралниот развој.
Светот е во движење. Повеќе луѓе се принудени да ги напуштат своите домови отколку во било кое време од Втората светска војна поради зголемениот конфликт и политичката нестабилност. Но, гладта, сиромаштијата и зголемувањето на екстремните временски услови поврзани со климатските промени се други важни фактори кои придонесуваат за предизвикот на миграцијата.
Големите иселувања на луѓето денес претставуваат комплексни предизвици, кои бараат глобална акција. Многу мигранти пристигнуваат во земјите во развој, создавајќи тензии каде ресурсите се веќе малку, но мнозинството, околу 763 милиони, се селат во нивните сопствени земји, а не во странство.
Три четвртини од екстремно сиромашните го засноваат својот опстанок врз земјоделството или други рурални активности. Создавање услови кои им овозможуваат на руралните луѓе, особено на младите, да останат дома, кога сметаат дека е безбедно да го сторат тоа, и да имаат повеќе еластични средства за живот е клучна компонента на секој план за справување со предизвикот за миграција.
Руралниот развој може да ги опфати факторите кои ги принудуваат луѓето да се иселуваат со создавање на можности за бизнис и работни места за младите луѓе (како што се мали млечни производи или живинарство, претпријатија за преработка на храна или хортикултура). Исто така, може да доведе до зголемување на безбедноста на храната, поотпорна егзистенција, подобар пристап до социјална заштита, намален конфликт врз природните ресурси и решенија за деградација на животната средина и климатските промени.
Со инвестирање во руралниот развој, меѓународната заедница може исто така да го искористи потенцијалот на миграцијата за поддршка на развојот и да ја изгради отпорноста на раселените, но и на заедниците домаќини, на тој начин поставувајќи ја основата за долгорочно закрепнување и инклузивен и одржлив раст.
WebOhrid